Antik Yunan ve Roma tiyatrosunda, gitgide karmaşıklaşan oyun senaryolarını, iç içe giren olay örgülerini tek seferde çözüme ulaştırmak için kullanılan yöntemin adı olan Latince bir terim deus ex machina. Bugünkü eserlerde de kendine yer buluyor. Esasında çok basit bir kavram. İfadenin kökenine bakıldığında ismini karşılayan, net bir uygulama görülüyor. Deus ex machina ifadesi “makineden tanrı” anlamını taşır. Oyun boyunca işler karmakarışık bir hale geliyor ve oyunun sonunda mekanik bir düzenek yardımıyla yukarı kaldırılan, tanrıyı oynayan bir karakter her şeyi olması gereken hale getiriyor.

Kurguya sahip bir tiyatro oyununda, sinema filminde, bilgisayar oyununda, romanda veya çizgi romanda kendinizi karakterlerin içinde yaşadığı alternatif bir gerçekliğin içinde bulursunuz. Zamanlar ve mekanlar gerçek dünyaya paralel şekilde olabilir, fakat takip edilen olaylar o andan bağımsız, bambaşka bir şekilde kurgulanmıştır. Bir eserin ortaya çıkmasındaki amaç da zaten budur; gerçek dünyayı yeniden kurgulamak veya olayları baştan ele almak. Bir tiyatro oyunu izlediğinizde karakterlerin çevresini kaplayan 3 duvar görürsünüz. Seyirci oyunu kalan duvarın olması gerektiği yerden izliyor olur.