Dünya üzerindeki uzaktan bakıldığında en kolay seçilen, en büyük su kütlelerine okyanus adı veriliyor. Okyanus, tanımı gereği çok belirsiz bir kavram, dolayısıyla dünyanın çeşitli yerlerinde okyanuslar farklı şekillerde sınıflandırılmakta. Denizler ise okyanusların karaların içlerine giren parçaları olarak tanımlanıyor. İnsanlık tarafından tarih boyunca defalarca unutuluyor olsa da, dünya yüzeyindeki tüm su kütleleri karaların boşluklarını dolduran, dünya için oldukça ince bir tabakadan ibaret. Doğal olarak denizler de dahil her su kütlesinin karalarla kıyısı olmak zorunda.

Geçmişten günümüze kadar bize öğretilen bilgi, bitkilerin asıl oksijen kaynağı olduğudur. Aslında bu doğru değildir. Dünya’daki oksijenin çoğu aslında başka canlılar tarafından üretilir. Bize öğretilen bu bilgiler belki de insanların doğayı koruması ve ağaçları kesmemeleri için öğretilmiş olabilir. Sonuçta Dünya’da ekolojik denge mevcuttur. Ormanların yok olması da bu ekolojik dengeyi bozabilen faktörlerden biridir. Dünya’daki tüm ormanlar oksijenin yaklaşık %20’si kadarını fotosentez yoluyla üretmektedir. Geriye kalan kısmını ise Su yosunları yani “Algler” üretmektedir.